Ινώδεις Ουσίες (Κατηγορίες)

Οι Ινώδεις Ουσίες αποτελούν τα συστατικά των κυτταρικών τοιχωμάτων των φυτών και διακρίνονται σε τρία είδη: κυτταρίνη, ημικυτταρίνες και λιγνίνη.

Η κυτταρίνη διασπάται με ένζυμα που παράγουν οι μικροοργανισμοί που βρίσκονται στους προστομάχους των προβάτων. Η μικροβιακή διάσπαση της κυτταρίνης δίνει ως τελικά προϊόντα τα Πτητικά Λιπαρά Οξέα καθώς και τα αέρια CH4 και CO2.

Οι ημικυτταρίνες με υδρόλυση με αραιά οξέα και αλκάλια αποδίδουν εξόζες, πεντόζες και συχνά ουρονικά οξέα, τα οποία χρησιμεύουν ως αποτοξινωτικοί παράγοντες για τον οργανισμό. Δεν προσβάλλονται από τα πεπτικά ένζυμα παρά μόνο από τα ένζυμα των μικροοργανισμών των προστομάχων των προβάτων.

Η λιγνίνη είναι ένα άμορφο υλικό, το οποίο παρέχει χημική και βιολογική αντοχή στα φυτικά κυτταρικά τοιχώματα καθώς και μηχανική σταθερότητα στο φυτό. Είναι μια άκρως αδρανής ουσία, παρουσιάζει μεγάλη ανθεκτικότητα στη χημική διάσπαση και επομένως είναι ανθεκτική στη δράση των πεπτικών ενζύμων. Πρακτικά θεωρείται εντελώς άπεπτη για όλα τα είδη ζώων.

Γενικά, η πεπτικότητα των ινωδών ουσιών μιας ζωοτροφής εξαρτάται από την περιεκτικότητα της τροφής σε λιγνίνη καθώς και από την επίδρασή της στο ρυθμό διόδου του σιτηρεσίου μέσω του πεπτικού σωλήνα. Παρακάτω δίνεται ένας πίνακας της περιεκτηκότητας στις διάφορες ινώδεις ουσίες των άχυρων σε ποσοστό της ξηράς ουσίας από διάφορες ζωοτροφές. Οπότε μπορείτε να δείτε και την πεπτικότητα από τα άχυρα που χρησιμοποιείται.

Σύνθεση (% ΞΟ)	Κριθάρι	Ελαιοκράμβη	Βρόμη	Σιτάρι
Πρωτεΐνη	3.62	6.53	5.34	2.33
Λίπος	1.91	0.69	1.65	1.59
Άμυλο	0.11	0.34	0.12	2.58
Λιγνίνη	17.13	14.15	12.85	13.88
Κυταρίνη	33.2S	42.39	37.60	34.20
Ημικυτταρινη	20.36	16.41	23.34	23.68
Τέφρα	2.18	2.10	2.19	2.36

Εγγραφείτε ώστε να λαμβάνετε νέα μας στο email σας.

Στο email μας μπορείτε να στέλνετε φωτογραφίες, αγγελίες και ερωτήσεις. Αν έχετε ποιμνιοστάσιο, μπορούμε να σας κάνουμε και ένα αφιέρωμα μέσα στο blog μας αν μας στείλετε υλικό. Διαφορετικά μπορείτε απλά να σχολιάσετε το άρθρο παρακάτω.

Read more »

Ανάγκες προβάτων σε νερό

Το νερό είναι από το πιο βασικό συστατικό του σώματος του προβάτου. Η διατήρηση της ζωής του οργανισμού του προβάτου προϋποθέτει την διατήρηση σε σταθερά επίπεδα της περιεκτικότητας του σώματος σε νερό. Ένα πρόβατο πεθαίνει γρηγορότερα εάν στερηθεί νερό παρά τροφή. Το σώμα του προβάτου μπορεί να χάσει πρακτικά όλο του το λίπος και πάνω από τη μισή ποσότητα των πρωτεϊνών του και να συνεχίσει να ζει, ενώ η απώλεια του 1/10 του νερού που περιέχει οδηγεί ασφαλέστερα στο θάνατο.

Το πρόβατο κατά την διάρκεια της γαλακτικής περιόδου πρέπει να λαμβάνει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ποσότητα νερού ώστε να μην μειώσει την απόδοσή του σε γάλα. Αν το πρόβατο λάβει λιγότερο νερό τότε στην προσπάθεια του να επιζήσει προσπαθεί να εξοικονομήσει νερό. 

Αναλυτικά ο ρόλος του νερού: 

1) Χρησιμοποιείται ως διαλυτικό μέσο των ανόργανων καθώς και των περισσότερων μικρομοριακών οργανικών ενώσεων.

2) Αποτελεί το μέσο διασποράς διάφορων κολλοειδών συστατικών του σώματος.

3) Με τη βοήθεια του νερού οι θρεπτικές ουσίες μεταφέρονται στους ιστούς και τα όργανα του σώματος, ενώ απεκκρίνονται τα άχρηστα προϊόντα του μεταβολισμού.

4) Η υψηλή θερμοχωρητικότητα του νερού απορροφά είναι καταλυτικός παράγοντας στις αλλαγές στη θερμοκρασία του σώματος ακόμα και σε περιπτώσεις που λαμβάνουν χώρα μεγάλες αλλαγές στη παραγωγή θερμότητας μέσα στον οργανισμό του προβάτου.

5) Η εξάτμιση του νερού από τους πνεύμονες και το δέρμα συμβάλει στη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος.

Παρακάτω παρουσιάζουμε έναν πίνακα με την χημική σύνθεση (%) διαφόρων ζώων.

Είδος Ζώου	Νερό	Πρωτεΐνη	Λίπος	Τέφρα
Ευνουχισμένο βόδι	54	15	26	4,6
Χοίρος	50	14	33	2,8
Πρόβατο	58	16	22	3,4
Όρνιθα	56	21	19	3,2
Άλογο	60	17	17	4,5
Άνθρωπος	59	18	18	4,3

Το 20% του σώματος του προβάτου είναι νερό εκτός κυττάρων και το 45% του σωματικού βάρους είναι νερό που βρίσκεται μέσα στα κύτταρα. Ο οργανισμός του προβάτου λαμβάνει νερό από τρεις κυρίως πηγές:
1) το πόσιμο νερό
2) το νερό των τροφών
3) το μεταβολικό νερό που προέρχεται από την οξείδωση του υδρογόνου των οργανικών συστατικών.

Βέβαια στα πρόβατα κατά την διάρκεια της γαλακτικής περιόδου και ανάλογα με την αφθονία της τροφής η χημική σύνθεση διαφοροποιείται αρκετά. Στον παρακάτω πίνακα μπορείτε να δείτε την διαφοροποίηση ανάλογα με το βάρος του προβάτου.

Είδος Προβάτου	Νερό	Πρωτεΐνη	Λίπος	Τέφρα
Παχύ	40	11	46	2,8
Αδύνατο	74	16	5	3,8

Η κατανάλωση νερού ανά πρόβατο διαμορφώνεται σύμφωνα με τον παρακάτω πίνακα. Η κατανάλωση αντιστοιχούν τόσο στην ξηρά (ελάχιστη) όσο και στην γαλακτική περίοδο (μέγιστη). Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι μια αγελάδα μπορεί να φτάσει στα 140 λίτρα κατανάλωσης νερού την ημέρα.

Κατηγορία	Κατανάλωση νερού (λίτρα)
Αρνιά	2-4
Προβατίνες βόσκησης	2-6
Προβατίνες μείγματος	4-12

Εγγραφείτε ώστε να λαμβάνετε νέα μας στο email σας.

Στο email μας μπορείτε να στέλνετε φωτογραφίες, αγγελίες και ερωτήσεις. Αν έχετε ποιμνιοστάσιο, μπορούμε να σας κάνουμε και ένα αφιέρωμα μέσα στο blog μας αν μας στείλετε υλικό. Διαφορετικά μπορείτε απλά να σχολιάσετε το άρθρο παρακάτω.

Εγγραφείτε ώστε να λαμβάνετε νέα μας στο email σας.

Στο email μας μπορείτε να στέλνετε φωτογραφίες, αγγελίες και ερωτήσεις. Αν έχετε ποιμνιοστάσιο, μπορούμε να σας κάνουμε και ένα αφιέρωμα μέσα στο blog μας αν μας στείλετε υλικό. Διαφορετικά μπορείτε απλά να σχολιάσετε το άρθρο παρακάτω.

Read more »

Ανάγκες προβάτων σε φώσφορο

O φώσφορος συμβάλλει στο μεταβολισμό των άλλων θρεπτικών στοιχείων γιατί παίζει ρόλο ενζύμου. Έλλειψη φωσφόρου προκαλεί την ακανόνιστη ανάπτυξη των οστών γνωστή σαν οστεομαλακία και ραχίτιδα στα μικρά ζώα. Έλλειψη του μειώνει επίσης το ρυθμό ανάπτυξης και την όρεξη. Άλλα συμπτώματα της έλλειψης του φωσφόρου στα μικρά ζώα είναι η διόγκωση και πόνοι στις αρθρώσεις, δυσκαμψία, τα γόνατα κλείνουν προς τα μέσα. Μεγάλη ποσότητα σιδήρου και μαγνησίου μειώνει την απορρόφηση του φωσφόρου. Για την απορρόφηση του ασβεστίου ή του φωσφόρου πρέπει αυτά να βρίσκονται σε κάποια αναλογία, που είναι 2,5:1. Για την επιτάχυνση του μεταβολισμού των δυο αυτών στοιχείων πρέπει να υπάρχει στον οργανισμό ικανοποιητική ποσότητα βιταμίνης D3. Για την κάλυψη των αναγκών των ζώων για τα στοιχεία αυτά προστίθενται στα σιτηρέσια η μαρμαρόσκονη που δίνει ασβέστιο και το φωσφορικό διασβέστιο που δίνει ασβέστιο και φωσφόρο.

Πηγές: Τροφές πλούσιες σε φωσφόρο είναι οι καρποί δημητριακών φυτών και τα πίτυρα.

Απαιτήσεις: από 0.16% έως 0.38% της ημερήσιας διατροφής..

Τοξικότητα: δεν υπάρχει όριο.

Read more »

Ανάγκες προβάτων σε μαγνήσιο

Το μαγνήσιο είναι απαραίτητο συστατικό των οστών και των δοντιών. Ενεργοποιεί ορισμένα ένζυμα. Έχει σχέση με το μεταβολισμό του ασβεστίου και του φωσφόρου. Έλλειψη του προκαλεί τον υπομαγνησιακό τέτανο που εκδηλώνεται με σπασμούς των μυών. Η έλλειψη του είναι δυνατό να οφείλεται σε ανωμαλία του μεταβολισμού και κυρίως στην ύπαρξη αζωτούχων ουσιών που υπάρχουν στα χλωρά χόρτα. 

Συμπτώματα: Έλλειψη προκαλεί νευρικά συμπτώματα, καλπασμό και σπασμούς. 

Πηγή: Πλούσιες τροφές σε μαγνήσιο είναι ο σανός ψυχανθών και τα χλωρά χόρτα.

Απαιτήσεις: από 0.12% έως 0.18% της ημερήσιας διατροφής..

Τοξικότητα: πάνω από 0.8% της ημερήσιας διατροφής.

Read more »

Ανάγκες προβάτων σε κοβάλτιο

Το κοβάλτιο είναι απαραίτητο για τη σύνθεση της βιταμίνης Β12. Έλλειψη κοβαλτίου προκαλεί μείωση της όρεξης, αδυναμία, μεγάλη απώλεια βάρους και αναιμία. Μειώνεται η γονιμότητα, η γαλακτοπαραγωγή, η παραγωγή μαλλιού και ο ρυθμός ανάπτυξης των αναπτυσσόμενων ζώων. 

Συμπτώματα: Τα μάτια γίνονται ωχρά, τα ζώα είναι νωθρά, απρόθυμα να φάνε και παρουσιάζουν ταχυπαλμία και ταχύπνοια.

Απαιτήσεις: από 0.10 έως 0.20 ppm (μέρη στα χίλια ή mg/kg).

Τοξικότητα: 10 ppm.

Read more »

Ανάγκες προβάτων σε μολυβδαίνιο

Το μολυβδαίνιο παίζει ρόλο στη μετατρεψιμότητα της τροφής και στο ότι κερδίζεται βάρος γρηγορότερα γιατί βοηθά στη δράση των μικροοργανισμών στα στομάχια. Είναι απαραίτητο για τον οργανισμό αλλά σε πολύ μικρές ποσότητες.

Απαιτήσεις: από 0.50 ppm (μέρη στα χίλια ή mg/kg).

Τοξικότητα: 10 ppm. Μεγάλη ποσότητα στην τροφή προκαλεί δηλητηρίαση γι' αυτό δεν συστήνεται η προσθήκη στο σιτηρέσιο παρασκευασμάτων που περιέχουν μολυβδαίνιο. Τα συμπτώματα από τη δηλητηρίαση είναι τα μαλακά περιττώματα, το μαλλί γίνεται έγχρωμο και τα ζώα χάνουν βάρος πολύ γρήγορα. Αν η ποσότητα του χαλκού στα σιτηρέσια πέσει ή του θείου αυξηθεί τότε προκαλείται τοξικότητα από το μολυβδαίνιο.

Read more »

Ανάγκες προβάτων σε ψευδάργυρο

Ο ψευδάργυρος παίζει ρόλο στην αξιοποίηση της πρωτεΐνης. Όταν υπάρχει μειωμένη ποσότητα στο σιτηρέσιο μειώνεται η κατανάλωση της τροφής που έχει σαν επακόλουθο τη μείωση του βάρους που αποκτούν τα αμνοερίφια. 

Συμπτώματα: Με την έλλειψη του μειώνεται η ανάπτυξη των όρχεων και σταματά η σπερματογένεση. Προκαλεί στα αμνοερίφια φούσκωμα και πληγές γύρω από τις οπλές, έκκριση σάλιου, ανορεξία, τάση να τρώνε μαλλιά και μειωμένη ανάπτυξη. 

Απαιτήσεις: από 20 έως 33 ppm (μέρη στα χίλια ή mg/kg). Υπερβολική ποσότητα ασβεστίου μειώνει την απορρόφηση του ψευδάργυρου.

Τοξικότητα: 750 ppm. 

Read more »

Ανάγκες προβάτων σε χαλκό

Ο χαλκός παίζει ρόλο ενζύμου στη σύνθεση της αιμοσφαιρίνης γι' αυτό και έλλειψη του προκαλεί αναιμία. Τα πρόβατα που υποφέρουν από έλλειψη χαλκού είναι ανίκανα να απορροφήσουν σίδηρο σε κανονική ποσότητα. 

Συμπτώματα: Η έλλειψη χαλκού φαίνεται κυρίως στα μικρά ζώα που θηλάζουν, όπως είναι η μερική παράλυση των άκρων. Όταν το σιτηρέσιο της μητέρας είναι πτωχό σε χαλκό κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης τα αμνοερίφια γεννιούνται αδύνατα και μπορεί να πεθάνουν επειδή δεν μπορούν να θηλάσουν. Στα ενήλικα ζώα παρατηρείται έλλειψη χαλκού όταν υπάρχει περίσσεια στοιχείων που το ανταγωνίζονται, όπως το μολυβδαίνιο, ο ψευδάργυρος και τα θειΐκά άλατα. Πρόβατα που υποφέρουν από έλλειψη χαλκού παράγουν σκληρό μαλλί ή ινώδες που έχει έλλειψη σγουράδας. Προκαλεί επίσης αποχρωματισμό του μαλλιού. Ο χαλκός παίζει ρόλο στην αναπαραγωγή, γαλακτοπαραγωγή και στο σχηματισμό των κοκκάλων και άλλων οργάνων του σώματος. 

Απαιτήσεις: από 7 έως 11 ppm (μέρη στα χίλια ή mg/kg).

Τοξικότητα: 25 ppm. Ο χαλκός σε ψηλή συγκέντρωση στην τροφή προκαλεί δηλητηρίαση στα αιγοπρόβατα, γι' αυτό δεν συστήνεται η προσθήκη στο σιτηρέσιο παρασκευασμάτων που περιέχουν χαλκό.

Read more »

Ανάγκες προβάτων σε ιώδιο

Το ιώδιο είναι απαραίτητο για τη σύνθεση των θυρεοειδικών ορμονών. 

Έλλειψη: Στα νεογέννητα αρνιά προκαλεί μεγέθυνση του θυρεοειδούς αδένος με τη γνωστή ονομασία βρογχοκήλη. Παρατεταμένη έλλειψη του προκαλεί απώλειες στα νεογέννητα. Τα αμνοερίφια γεννιούνται αδύνατα, νεκρά και χωρίς τρίχωμα. Στα ηλικιωμένα πρόβατα η έλλειψη του ιωδίου συμβάλλει στη μειωμένη παραγωγή μαλλιού και στο μειωμένο βαθμό σύλληψης.

Απαιτήσεις: από 0.10 έως 0.80 ppm (μέρη στα χίλια ή mg/kg)

Τοξικότητα: 50 ppm

Read more »

Ανάγκες προβάτων σε ασβέστιο

Το ασβέστιο είναι απαραίτητο κυρίως για την κατασκευή των οστών αλλά και για την ομαλή λειτουργία του οργανισμού. 

Έλλειψη: Προκαλεί τη γνωστή μεταβολική ασθένεια υπογλυκαιμία ή υπασβεσταιμία που χαρακτηρίζεται από τη μείωση του ασβεστίου στο αίμα με τα ακόλουθα συμπτώματα: αδράνεια της μήτρας, κατακράτηση του πλακούντα, μυϊκοί σπασμοί, παράλυση των οπίσθιων άκρων και θάνατος. 

Θεραπεία: Η ανάρρωση με έγκαιρη θεραπεία είναι θεαματική. 

Αιτίες Έλλειψης: Η μείωση του ασβεστίου στο αίμα δεν είναι απαραίτητο να συνδυάζεται με τη χαμηλή ποσότητα που παίρνει το ζώο. Κατά πάσα πιθανότητα σχετίζεται με την αποτυχία μεταβολισμού του ασβεστίου που συμβαίνει κυρίως στα πρόβατα προς το τέλος της εγκυμοσύνης και αρχές της γαλακτοπαραγωγής. Αυτό είναι πιο έντονο σε ζώα που βόσκουν σε βοσκότοπους με χυμώδη σιτηρά. Η πιο πάνω κατάσταση μπορεί να αποφευχθεί αν χορηγηθούν στα ζώα πριν την έξοδο τους για βοσκή χονδροειδείς τροφές (σανός, άχυρα). Σε περίπτωση χορήγησης ανεπαρκούς ποσότητας ασβεστίου και φωσφόρου γίνεται κινητοποίηση των στοιχείων αυτών για κάλυψη των αναγκών των ζώων. Η μεγαλύτερη κινητοποίηση του ασβεστίου γίνεται κατά την έναρξη της γαλακτοπαραγωγής. Μείωση του ασβεστίου στο αίμα συμβαίνει επίσης κατά τις τελευταίες μέρες της εγκυμοσύνης.

Συμβουλές: Για την απορρόφηση του ασβεστίου ή του φωσφόρου πρέπει αυτά να βρίσκονται σε κάποια αναλογία, που είναι 2,5:1. Για την επιτάχυνση του μεταβολισμού των δυο αυτών στοιχείων πρέπει να υπάρχει στον οργανισμό ικανοποιητική ποσότητα βιταμίνης D3. Για την κάλυψη των αναγκών των ζώων για τα στοιχεία αυτά προστίθενται στα σιτηρέσια η μαρμαρόσκονη που δίνει ασβέστιο και το φωσφορικό διασβέστιο που δίνει ασβέστιο και φωσφόρο. Επίσης τα οξαλικά άλατα που τα ζώα μπορούν να τα πάρουν από τη βόσκηση ξυνυθιού, γλυστηρίδας, αλμυριδιού κτλ. και τα λιπαρά οξέα επηρεάζουν την απορρόφηση του ασβεστίου.

Υπερβολική ποσότητα: Προκαλεί συμπτώματα έλλειψης μαγνησίου, σιδήρου, ψευδάργυρου, χαλκού, ιωδίου και μαγγανίου.

Πηγές: Ζωοτροφές πλούσιες σε ασβέστιο είναι τα χόρτα και οι σανοί ψυχανθών. Στους καρπούς των δημητριακών φυτών περιέχεται περίσσεια φωσφόρου έναντι του ασβεστίου.

Read more »

Ανάγκες προβάτων σε θείο

Το θείο συμβάλει στο σχηματισμό των θειούχων αμινοξέων με τη δράση των μικροοργανισμών στο στομάχι των μηρυκαστικών.

Έλλειψη: Το θείο έχει σχέση με την παραγωγή του μαλλιού. Η έλλειψη του προκαλεί πτώση του μαλλιού, έκκριση σάλιου και δακρύων.

Πηγές: Τροφές πλούσιες σε θείο είναι τα χλωρά χόρτα και τα σπέρματα ψυχανθών.

Read more »

Ανάγκες προβάτων σε σελήνιο

Το σελήνιο παίζει ρόλο στην απορρόφηση της βιταμίνης Ε. Η έλλειψη του προκαλεί την ασθένεια του λευκού μυός στα αρνιά, μειώνει το ρυθμό ανάπτυξης και τη γονιμότητα στα αιγοπρόβατα. Υπερβολική ποσότητα προκαλεί τοξικότητα με αποτέλεσμα την πτώση του μαλλιού, τη δημιουργία πληγών και πτώση του δέρματος των οπλών. Αυτό συμβαίνει γιατί εκτοπίζει και αντικαθιστά το θείο. 

Η ασθένεια του λευκού μυός στα νεαρά πρόβατα παρουσιάζεται σε δυο τύπους: 

1) Σύμφυτος όπου έχουμε προσβολή των νεογέννητων. Σ' αυτή την περίπτωση τα συμπτώματα της ασθένειας περιορίζονται στην καρδιά και τα έμβρυα μπορεί να πεθάνουν στη γέννα, μπορεί όμως να γεννηθούν κανονικά αλλά κουράζονται με την κίνηση. Φαινομενικά θηλάζουν αλλά μπορεί να πεθάνουν σε 24 ώρες. 

2) Καθυστερημένος που δεν είναι εμφανής μέχρι να περάσουν μερικές εβδομάδες. Τα προσβεβλημένα ζώα δείχνουν συμπτώματα δυσκαμψίας, συρόμενο βάδισμα, μερικές φορές έχουν καμπύλη ράχη και με δυσκολία στηρίζουν την κεφαλή. Όσο η ασθένεια προχωρά είναι ανίκανα να σταθούν και στηρίζονται στο στήθος τους. Ο τύπος αυτός της πάθησης προσβάλλει κυρίως τα αρνιά 2-8 εβδομάδων.

Πρόληψη: Χορηγούμε ενδομυϊκά 1 ml σεληνίου (Flatulex) την 3 ημέρα ζωής των αρνιών.  

Εγγραφείτε ώστε να λαμβάνετε νέα μας στο email σας.

Στο email μας μπορείτε να στέλνετε φωτογραφίες, αγγελίες και ερωτήσεις. Αν έχετε ποιμνιοστάσιο, μπορούμε να σας κάνουμε και ένα αφιέρωμα μέσα στο blog μας αν μας στείλετε υλικό. Διαφορετικά μπορείτε απλά να σχολιάσετε το άρθρο παρακάτω.

Read more »

Ανάγκες προβάτων σε μαγγάνιο

Το μαγγάνιο είναι απαραίτητο για τον κανονικό σχηματισμό του σκελετού, την ανάπτυξη και λειτουργία του γεννητικού συστήματος και τη λειτουργία των μυών. Έλλειψη μαγγανίου προκαλεί καθυστέρηση στην εμφάνιση του οίστρου στα νεαρά πρόβατα (ποβίζια). Προκαλεί εκφυλισμό των όρχεων με αποτέλεσμα τη μείωση της αναπαραγωγικής ικανότητας και την ελαττωματική ωοθυλακιορηξία. Προκαλεί αποβολή και μείωση του βάρους στα νεογέννητα. Βοηθά στο μεταβολισμό της τροφής και στο σχηματισμό του χόνδρου των κοκκάλων. 

Απαιτήσεις: από 20 έως 40 ppm (μέρη στα χίλια ή mg/kg). Το μαγγάνιο βρίσκεται σε ανταγωνισμό με το ασβέστιο και το φωσφόρο και πιθανώς με το σίδηρο. Ψηλή περιεκτικότητα του σιτηρεσίου σε ασβέστιο και φωσφόρο μειώνει την απορρόφηση του μαγγανίου.

Τοξικότητα: 1000 ppm.

Εγγραφείτε ώστε να λαμβάνετε νέα μας στο email σας.

Στο email μας μπορείτε να στέλνετε φωτογραφίες, αγγελίες και ερωτήσεις. Αν έχετε ποιμνιοστάσιο, μπορούμε να σας κάνουμε και ένα αφιέρωμα μέσα στο blog μας αν μας στείλετε υλικό. Διαφορετικά μπορείτε απλά να σχολιάσετε το άρθρο παρακάτω.

Read more »

Ανάγκες προβάτων σε αλάτι (χλώριο-νάτριο)

Το αλάτι διεγείρει την όρεξη των προβάτων τόσο σε τροφή όσο και σε νερό. Τα πρόβατα που δεν παίρνουν ικανοποιητική ποσότητα για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους μασούν ξύλα, γλείφουν διάφορα αντικείμενα και τρώνε τοξικά φυτά. Ανεπαρκής ποσότητα άλατος στα σιτηρέσια μειώνει την κατανάλωση τροφής. Επίσης, μειώνεται η δυνατότητα αξιοποίησης από το ζώο άλλων θρεπτικών στοιχείων, όπως το ασβέστιο και ο φωσφόρος.

Εγγραφείτε ώστε να λαμβάνετε νέα μας στο email σας.

Στο email μας μπορείτε να στέλνετε φωτογραφίες, αγγελίες και ερωτήσεις. Αν έχετε ποιμνιοστάσιο, μπορούμε να σας κάνουμε και ένα αφιέρωμα μέσα στο blog μας αν μας στείλετε υλικό. Διαφορετικά μπορείτε απλά να σχολιάσετε το άρθρο παρακάτω.

Read more »

Ανάγκες προβάτων σε κυτταρίνη

Η κυτταρίνη είναι συστατικό των χονδροειδών τροφών. H παρουσία των χονδροειδών τροφών στα σιτηρέσια των μηρυκαστικών είναι απαραίτητη για την ομαλή λειτουργία του στομαχιού παρά τη θρεπτική τους αξία είναι χαμηλή. Το ποσοστό της κυτταρίνης στο σιτηρέσιο πρέπει να είναι 17%. Οι χονδροειδείς τροφές είναι: τα άχυρα, οι σανοί, τα χλωρά χόρτα, τα φύλλα, καθώς και οι βλαστοί των δέντρων και των θάμνων. Στη μεγάλη κοιλιά υπάρχουν εκατομμύρια μικροοργανισμοί με τη βοήθεια των οποίων διασπώνται οι ινώδεις ουσίες (κυτταρίνη, ημικυτταρίνες, πηκτίνες) των χονδροειδών τροφών. Η παρουσία των μικροοργανισμών είναι απαραίτητη γιατί κανένα ζώο δεν έχει τα αναγκαία ένζυμα για τη διάσπασή τους. Κατά τη μικροβιακή διάσπαση των ζωοτροφών παράγονται τρία πτητικά οξέα το οξικό, το προπιονικό και το βουτυρικό που είναι απαραίτητα για την ομαλή λειτουργία του στομάχου. Η αναλογία μεταξύ των οξέων πρέπει να είναι 7 : 2 : 1.

Το οξικό οξύ παράγεται σε μεγάλη αναλογία όταν το σιτηρέσιο περιέχει ψηλό ποσοστό (>30%) χονδροειδών τροφών. Όταν το ποσοστό είναι χαμηλό τότε η διάσπαση των ευκολόπεπτων υδατανθράκων (άμυλο, ζάχαρο) ευνοεί την ανάπτυξη των μικροοργανισμών που παράγουν γαλακτικό οξύ το οποίο προκαλεί την πτώση της οξύτητας του στομαχιού (< 6 PH) με αποτέλεσμα να μη λειτουργεί ικανοποιητικά. Απεναντίας, ο ρυθμός πέψης των υδατανθράκων των κυτταρικών τοιχωμάτων των χονδροειδών τροφών είναι βραδύς, γι' αυτό η οξύτητα του στομαχιού δεν αυξάνεται υπερβολικά. Οι χονδροειδείς τροφές συμβάλλουν επίσης στην καλή ανάπτυξη του στομαχιού, τη γρήγορη μετάβαση του νεαρού ζώου σε μηρυκαστικό, τη διατήρηση της υγείας του πεπτικού συστήματος, την ανάπτυξη των σιελογόνων αδένων και τη διατήρηση της κανονικής λιποπεριεκτικότητας του γάλακτος.

Ο μικροβιακός πληθυσμός του στομαχιού κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής του συνθέτει πρωτεΐνες, υδατάνθρακες και άλλες ουσίες που αποτελούν τη χημική σύνθεση των μικροοργανισμών. Το μεγαλύτερο μέρος, 65-70% της ξηράς ουσίας των μικροοργανισμών αποτελείται από καθαρή πρωτεΐνη της οποίας το 80% αποτελείται από αμινοξέα. Όταν η χονδροειδής τροφή είναι χαμηλής ποιότητας η σύνθεση των μικροοργανισμών στερείται πρωτεΐνης ή αμινοξέων. Οι μικροοργανισμοί για την ανάπτυξη και τον πολλαπλασιασμό τους χρειάζονται ενέργεια και ουσιώδη θρεπτικά στοιχεία, η ανεπάρκεια των οποίων μειώνει την παραγωγή ενζύμων με επακόλουθο τη μείωση του βαθμού πέψης των συστατικών, κυρίως των επιδερμικών φυτικών κυττάρων με αποτέλεσμα τη λήψη μειωμένης ποσότητας θρεπτικών στοιχείων και απώλεια ενέργειας στα ούρα. Τελικά, οι μικροοργανισμοί πέπτονται από το πεπτικό σύστημα των ζώων αξιοποιώντας έτσι τα θρεπτικά στοιχεία της χημικής τους σύνθεσης.

Τα άχυρα των σιτηρών περιέχουν το ψηλότερο ποσοστό κυτταρίνης, δεν περιέχουν όμως πεπτή πρωτεΐνη. Τα νεαρά φυτά των σιτηρών περιέχουν 18% πρωτεΐνη, ενώ τα ώριμα στο 10%. Τα φυτά ψυχανθών περιέχουν περισσότερη ενέργεια, πρωτεΐνη, ασβέστιο, μαγνήσιο και φωσφόρο σε σύγκριση με τα αγρωστώδη φυτά. Γενικά, οι χονδροειδείς τροφές είναι καλές πηγές ασβεστίου και μαγνησίου, αλλά πτωχές σε φωσφόρο.

Εγγραφείτε ώστε να λαμβάνετε νέα μας στο email σας.

Στο email μας μπορείτε να στέλνετε φωτογραφίες, αγγελίες και ερωτήσεις. Αν έχετε ποιμνιοστάσιο, μπορούμε να σας κάνουμε και ένα αφιέρωμα μέσα στο blog μας αν μας στείλετε υλικό. Διαφορετικά μπορείτε απλά να σχολιάσετε το άρθρο παρακάτω.

Read more »

Ανάγκες προβάτων σε βιταμίνες

Οι βιταμίνες είναι απαραίτητες για τον οργανισμό αλλά σε πολύ μικρές ποσότητες. Οι βιταμίνες που υπάρχουν σε ανεπαρκείς ποσότητες στις ζωοτροφές που συνθέτουν το σιτηρέσιο είναι η A, D και E. Οι βιταμίνες του συμπλέγματος B και η βιταμίνη K συντίθενται στο στομάχι των ζώων από τη δράση των βακτηρίων. Η βιταμίνη C συντίθεται στους ιστούς του σώματος σε επαρκείς ποσότητες για κάλυψη των αναγκών των ζώων. 

Η βιταμίνη A περιέχεται στα πράσινα χόρτα υπό μορφή καροτίνης, η οποία εντός του σώματος μετατρέπεται σε βιταμίνη και αποθηκεύεται στο συκώτι και στο λίπος του ζώου όταν η πρόσληψή της ξεπερνά τις ανάγκες. Έλλειψη βιταμίνης Α είναι δυνατό να παρουσιαστεί σε ζώα που καταναλώνουν χόρτο το οποίο παραμένει για πολύ καιρό αποθηκευμένο. 

Έλλειψη βιταμίνης D παρουσιάζεται σε ζώα που κρατούνται περιορισμένα σε στάβλους γιατί η έκθεση των ζώων στο φως βοηθά στη σύνθεση της πρωτεΐνης που γίνεται κάτω από το δέρμα. Οι βιταμίνες A και D υπάρχουν σε μεγάλες ποσότητες στους σανούς καλής ποιότητας και η βιταμίνη E στα φίλτρα των σπόρων των σιτηρών και σε μέτρια ποσότητα στο χλωρό χόρτο και στους σανούς καλής ποιότητας. 

Όλοι οι κτηνοτρόφοι πρέπει να χρησιμοποιούν κατάλληλους ισορροπιστές στα σιτηρέσια που χορηγούν στα πρόβατα.

Οι ανάγκες προβάτων για βιταμίνες:

Βιταμίνη Α

Πηγή: β-καροτένιο, κτηνοτροφικά φυτά, αποξηραμένος σανός
Απαιτήσεις: 31 mg β-καροτενίου ανά ημέρα
Σημάδια ανεπάρκειας: καθυστέρηση ανάπτυξης, προβληματικός πλακούντας, δυσπλασία των οστών, εκφύλιση των αναπαραγωγικών οργάνων, αποτυχία αναπαραγωγής.

Βιταμίνη Β (Θειαμίνη Β1 - Ριβοφλαβίνη Β3 - Νιασίνη Β6 - Παντοθενικό οξύ - Φολικό οξύ)
Πηγή: συντίθενται στην μεγάλη κοιλία
Απαιτήσεις: συντίθενται στην μεγάλη κοιλία
Σημάδια ανεπάρκειας: Polioencephalomalacia

Βιταμίνη D
Πηγή: όλες οι αποξηραμένες χονδροειδής τροφές
Απαιτήσεις: 250 IU (διεθνείς μονάδες) για 45 προβατίνα κιλών
Σημάδια ανεπάρκειας: δυσπλασίες, ραχίτιδες, οστεομαλακία

Βιταμίνη E
Πηγή: καρποί σιτηρών
Απαιτήσεις: 7 IU (προβατίνες) και 9-10 IU (αρνιά)
Σημάδια ανεπάρκειας: μυική δυστροφία

Βιταμίνη K1 και Κ2

Πηγή: όλες οι πράσινες φυλλώδεις τροφές ξερές ή χλωρές
Απαιτήσεις: συντίθενται στην μεγάλη κοιλία

Εγγραφείτε ώστε να λαμβάνετε νέα μας στο email σας.

Στο email μας μπορείτε να στέλνετε φωτογραφίες, αγγελίες και ερωτήσεις. Αν έχετε ποιμνιοστάσιο, μπορούμε να σας κάνουμε και ένα αφιέρωμα μέσα στο blog μας αν μας στείλετε υλικό. Διαφορετικά μπορείτε απλά να σχολιάσετε το άρθρο παρακάτω.

Read more »

Ανάγκες προβάτων σε άλατα

Τα πρόβατα απαιτούν ποικιλία ανόργανων στοιχείων (άλατα) για τη σωστή τους λειτουργία του οργανισμού τους και κατ επέκταση της καλή τους απόδοσης. Τα κυριότερα άλατα είναι: 

> άλας (χλωριούχο νάτριο)
> ασβέστιο
> φωσφόρος
> μαγνήσιο. 

Έλλειψη ασβεστίου παρουσιάζεται όταν στο σιτηρέσιο υπάρχει μεγάλη αναλογία σπόρων. Τα περισσότερα κτηνοτροφικά φυτά περιέχουν ψηλές ποσότητες ασβεστίου. Χαμηλής ποιότητας χορτομάζα περιέχει ανεπαρκή ποσότητα φωσφόρου, ειδικά για ζώα ψηλής γαλακτοπαραγωγής. Έλλειψη μαγνησίου είναι δυνατό να παρουσιαστεί σε ζώα που βόσκουν χυμώδεις και φυλλώδεις μικρούς σπόρους και λόλιο. Οι ελαιοπλακούντες περιέχουν αρκετό φωσφόρο αλλά λίγο ασβέστιο, χαμηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη Α και Ε και μέτρια σε βιταμίνη Β. Τα πιο πάνω ανόργανα στοιχεία, καθώς και το σελήνιο, ο ψευδάργυρος, το μαγγάνιο και ο σίδηρος πρέπει να προστίθενται στα σιτηρέσια των ζώων.

Η ποσότητα των ιχνοστοιχείων σε γραμμάρια που συστήνεται να προστίθεται σ' ένα τόνο συμπυκνωμένου μίγματος των αιγοπροβάτων είναι: ψευδάργυρος 45, κοβάλτιο 2, ιώδιο 1,5, μαγγάνιο 25, σελήνιο 0.2, σίδηρο 30, μαγνήσιο 60, χαλκός 0, μολυβδαίνιο 0.

Read more »

Ανάγκες προβάτων σε πρωτεΐνη

Η πρωτεΐνη παίζει μεγάλο ρόλο στην γαλακτοπαραγωγή του προβάτου και είναι το πιο ακριβό συστατικό της τροφής. Ο ακριβής υπολογισμός των πρωτεϊνικών αναγκών των προβάτων και των μηρυκαστικών γενικότερα, (ανάγκες σε πεπτή πρωτεΐνη, Metabolisable Protein, ΜΡ) είναι δύσκολος αφού από το σύνολο των πρωτεϊνών του σιτηρεσίου ένα μέρος αποδομούνται στη μεγάλη κοιλία (ΜΚ) όπου πραγματοποιείται η σύνθεση των αμινοξέων και της μικροβιακής πρωτεΐνης (MCP). Το υπόλοιπο μέρος των μη αποδομούμενων στη μεγάλη κοιλία πρωτεϊνών, είτε αποδομούνται στο λεπτό έντερο (DUP), όπου και απορροφώνται με τη μορφή αμινοξέων, είτε διέρχονται αδιάσπαστες (UDP) τον πεπτικό σωλήνα και καταλήγουν στα κόπρανα. 

Ποσότητα, πεπτικότητα και ποιότητα: Η ποιότητα της πρωτεΐνης καθορίζεται από τα αμινοξέα που περιέχει η τροφή. Βέβαια η σύνθεση των απαραίτητων για το ζώο αμινοξέων, τα οποία δεν περιέχονται στην τροφή, γίνεται από τους μικροοργανισμούς του στομαχιού οι οποίοι χρησιμοποιούν το άζωτο που περιέχεται στην τροφή και το μη πρωτεϊνικό άζωτο. Οπότε στην περίπτωση των προβάτων ψηλής γαλακτοπαραγωγής παίζει ρόλο η ποσότητα, η πεπτικότητα και η ποιότητα της πρωτεΐνης.

Αλλαγές σιτηρεσίου: Οι πηγές του μη πρωτεϊνικού αζώτου δεν χρησιμοποιούνται αποτελεσματικά για τη σύνθεση της πρωτεΐνης μέχρι που οι οργανισμοί του στομάχου προσαρμοστούν στη νέα σύνθεση του σιτηρεσίου και το νέο πρόγραμμα διατροφής. Η προσαρμογή αρχίζει 1-2 μέρες μετά την αλλαγή αλλά μέχρι την πλήρη χρήση του αζώτου περνούν 3-5 εβδομάδες. Γι' αυτό, καλό είναι να αποφεύγονται συχνές και απότομες αλλαγές στο είδος του φυτού που αποτελεί τη χονδροειδή τροφή και ιδιαίτερα κατά τα κρίσιμα στάδια της παραγωγής, όπως την τελευταία περίοδο της εγκυμοσύνης και της γαλακτοπαραγωγής. 

Χαμηλά επίπεδα πρωτεΐνης: Όταν το επίπεδο της πρωτεΐνης στην τροφή είναι χαμηλό, η πεπτικότητα των υδατανθράκων στο στομάχι και η λήψη τροφής από τα ζώα μειώνονται. Ανεπαρκής ποσότητα πρωτεΐνης στο σιτηρέσιο επηρεάζει αρνητικά την ανάπτυξη, την γαλακτοπαραγωγή, την αναπαραγωγή και την ανθεκτικότητα στις ασθένειες, γιατί στο έντερο εισέρχεται ανεπαρκής ποσότητα αμινοξέων για να απορροφηθούν από το σώμα. Η περίσσεια πρωτεΐνης δεν δημιουργεί πρόβλημα καθώς οξειδώνεται παράγοντας ενέργεια ή αποβάλλεται από τους νεφρούς. Έλλειψη πρωτεΐνης είναι ιδιαίτερα επιζήμια στα αρνιά και στα πρόβατα ψηλής παραγωγής.

Πηγές Πρωτεΐνης: Η πρωτεΐνη, ως το ακριβότερο μέρος του σιτηρεσίου, είναι παράλογο να περιλαμβάνεται σ' αυτό σε μεγαλύτερη ποσότητα από αυτή που χρειάζεται για να καλύψει τις ανάγκες των ζώων. Το ποσοστό πρωτεΐνης που πρέπει να περιλαμβάνεται στα σιτηρέσια κυμαίνεται από 12% μέχρι 16% και οι μεγαλύτερες ανάγκες χρειάζονται για την ανάπτυξη και τη γαλακτοπαραγωγή. Τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνη περιέχουν πάνω από 20% πρωτεΐνη. Είναι ζωικής ή φυτικής προέλευσης. Στα μηρυκαστικά χρησιμοποιούνται οι φυτικής προέλευσης, όπως οι ελαιοπλακούντες που απομένουν μετά την εξαγωγή του λαδιού. Είναι δυνατό να χρησιμοποιηθούν και σπόροι ψυχανθών, όπως ο βίκος, το ρόβι, τα κουκιά, που περιέχουν 22-26% πρωτεΐνη. Ζωοτροφές πλούσιες σε πρωτεΐνη είναι το σογιάλευρο, η ηλιανθόπιτα, η βαμβακόπιτα, με καλύτερη το σογιάλευρο και με ποσοστό πρωτεΐνης 35-47%, ανάλογα με τον βαθμό αποφλοίωσης.

Read more »

Ανάγκες προβάτων σε ενέργεια

Η ενέργεια προέρχεται κυρίως από τους υδατάνθρακες (ζάχαρο, άμυλο) και τα λίπη που περιέχονται στην τροφή. Τα βακτήρια που βρίσκονται στο στομάχι των ζώων διασπούν το ζάχαρο, τα αμυλούχα λίπη και τις ινώδεις ουσίες σε εύπεπτα λιπαρά οξέα που απορροφούνται και χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ενέργειας. Το λίπος αξιοποιείται ικανοποιητικά για την παραγωγή ενέργειας, αλλά η ποσότητα που είναι δυνατό να περιληφθεί στο σιτηρέσιο είναι πολύ μικρή. Αν προστεθεί, δεν πρέπει να ξεπερνά το 5% γιατί περιορίζει την πέψη της τροφής στο στομάχι.

Αν η τροφή που καταναλώνουν τα ζώα περιέχει υπερβολική ποσότητα ενέργειας, τότε αυτή αποθηκεύεται στο σώμα υπό μορφή λίπους, κυρίως γύρω από τα εσωτερικά όργανα και χρησιμοποιείται από τα ζώα όταν την έχουν ανάγκη ή δεν μπορούν να πάρουν την αναγκαία ποσότητα τροφής για να καλύψουν τις ανάγκες τους σε ενέργεια (ζώα ψηλής γαλακτοπαραγωγής). Τα μηρυκαστικά παίρνουν ένα μεγάλο μέρος της ενέργειας, από τη διάσπαση των φυτικών ινών σε λιπαρά πτητικά οξέα (οξικό, προπιονικό, βουτυρικό), τα οποία οξέα εισέρχονται στο αίμα και αποτελούν το 66% μέχρι το 75% της ενέργειας που προέρχεται από την τροφή. Η υπόλοιπη προέρχεται από την οξείδωση του αμύλου και των λιπών που περιέχονται στη συμπυκνωμένη τροφή.

Τα λίπη όμως έχουν μικρή σημασία στη διατροφή των μηρυκαστικών. Όλες οι τροφές περιέχουν μικρές ποσότητες λίπους και η προσθήκη τους στα σιτηρέσια δεν είναι συνηθισμένη πρακτική. Η ενέργεια, εκτός από τη χρήση της για παραγωγή κρέατος και γάλακτος, χάνεται στα ούρα, στα στερεά απόβλητα και στα διάφορα αέρια που παράγονται κατά την πέψη. Επίσης, μεγάλο μέρος της ενέργειας αναλώνεται για το περπάτημα των ζώων, ανάλογα με την απόσταση που διανύει το ζώο για να βρει τροφή και από το ανάγλυφο του εδάφους.

Ζωοτροφές πλούσιες σε ενέργεια είναι το κριθάρι και το καλαμπόκι. Οι ζωοτροφές αυτές έχουν ψηλή περιεκτικότητα σε άμυλο που είναι το κύριο συστατικό των σπόρων για την παραγωγή ενέργειας και είναι πολύ εύπεπτο, ενώ το ποσοστό της πρωτεΐνης είναι χαμηλό 8-10%. Η περιεκτικότητα του καλαμποκιού σε κυτταρίνη (2,5-3%) είναι χαμηλή σε σύγκριση με του κριθαριού (6-8%), γι' αυτό με τη χρήση της επιβάλλεται η παραχώρηση στα ζώα περισσότερης χονδροειδούς τροφής. Η περιεκτικότητα σε ενέργεια των σιτηρεσίων που χρησιμοποιούνται για τα πρόβατα κυμαίνεται από 2,61 μέχρι 2,63 μεγαθερμίδες (Mcal) ανά κιλό. Οι ανάγκες σε ενέργεια των γαλακτοπαραγωγών φυλών προβάτων διαφέρουν ανάλογα με το τους φορείς που τις έχουν θεσπίσει. Έτσι, τρεις είναι οι κύριες πηγές πληροφοριών, το Βρετανικό σύστημα (AFRC), το Γαλλικό σύστημα (INRA) και το Αυστραλέζικο σύστημα (CSIRO). Σύμφωνα με τους παραπάνω φορείς έχουν προκύψει οι παρακάτω πίνακες. Οι πίνακες καθορίζουν τις ανάγκες σε μεγαθερμίδες (Mcal) για πρόβατα 50, 60 και 70 κιλών σύμφωνα με την γαλακτοπαραγωγή σε λίτρα και με 6.5% λιπαρά.

Πίνακας 1: Ανάγκες στην συντήρηση. 

Γαλ/γωγή	50 κιλά	60 κιλά	70 κιλά
0	1.60	1.83	2.05
1	1.77	2.00	2.22
2	1.94	2.17	2.40
3	2.11	2.34	2.57
4	2.28	2.51	2.74

Πίνακας 2: Ανάγκες στην περίοδο γαλακτοπαραγωγής κατά AFRC.

Γαλ/γωγή	50 κιλά	60 κιλά	70 κιλά
0	1,53	1.76	1.99
1	3.28	3,51	3,73
2	5,10	5,30	5,53
3	6.98	7.18	7.37
4	8.94	9,10	9.27

Πίνακας 3: Ανάγκες στην περίοδο γαλακτοπαραγωγής κατά INRA

Γαλ/γωγή	50 κιλά	60 κιλά	70 κιλά
0	1.45	1.66	1.87
1	3,19	3.40	3.60
2	4.92	5,13	5.34
3	6.66	6.87	7.07
4	8.39	8,61	8.81

Πίνακας 4: Ανάγκες στην περίοδο γαλακτοπαραγωγής κατά CSIRO

Γαλ/γωγή	50 κιλά	60 κιλά	70 κιλά
0	1.60	1.83	2.05
1	1.77	3.71	3.94
2	1.94	5.60	5.82
3	2.11	7.48	7.70
4	2.28	9.36	9.59

Read more »

Μηρυκασμός προβάτων

Τα πρόβατα όπως και τα υπόλοιπα μηρυκαστικά χαρακτηρίζονται από την μεγάλη χωρητικότητα του στομαχιού τους, το οποίο αποτελείται από τέσσερα (4) διαμερίσματα, που είναι κατά σειρά:

• Μεγάλη Κοιλία (rumen): η οποία χωρίζεται στο ραχιαίο και τον κοιλιακό σάκο
• Κεκρύφαλος (reticulum)
• Εχίνος ή Βιβλίο (omasum)
• Ήνυστρο (abomasum): το οποίο αποτελεί το πραγματικό στομάχι των μηρυκαστικών

Το πρόβατο κατά τη λήψη της τροφής του την προωθεί σχεδόν αμάσητη στη μεγάλη κοιλία και, όταν αργότερα βρεθεί σε ηρεμία, την επαναφέρει στο στόμα του, όπου τότε υφίσταται μια δεύτερη, κανονική μάσηση. Το φαινόμενο αυτό χαρακτηρίζεται ως μηρυκασμός αποτελείται από τους εξής κύκλους:

1. Το πρόβατο αρχικά τρώει γρήγορα την τροφή και την διοχετεύει στην μεγάλη κοιλιά και τον κεκρύφαλο.
2. Ένα τμήμα των τροφών (βλωμός), οι οποίες βρίσκονται στη μεγάλη κοιλία και τον κεκρύφαλο, διέρχεται δια του οισοφάγου και επαναφέρεται στη στοματική κοιλότητα.
3. Ο βλωμός υφίσταται βραδεία μάσηση, κατά την οποία εμπλουτίζεται με άφθονο σάλιο.
4. Ο βλωμός, σε ρευστή πλέον σύσταση λόγω της ενσιάλωσής του, καταπίνεται και επαναφέρεται στη μεγάλη κοιλία.  

Στη μεγάλη κοιλία και τον κεκρύφαλο οι τροφές παραμένουν υπό κανονικές συνθήκες επί πολύ χρόνο (50 - 70 ώρες), κατά τη διάρκεια του οποίου μπορεί να υποστούν και δεύτερη ή και τρίτη μηρυκαστική μάσηση, ενώ συγχρόνως, λόγω των συσπάσεων της μεγάλης κοιλίας, αναμιγνύονται με μεγάλες ποσότητες σάλιου (6 - 16 μηρυκασμούς το 24ώρο) και νερού και ομογενοποιούνται. Με τον τρόπο αυτό γίνεται η πολύ λεπτή κατάτμηση των χονδροειδών (κυτταρινούχων τροφών) και είναι δυνατή η επίδραση των μικροοργανισμών της μεγάλης κοιλίας.

Η μεγάλη κοιλία και ο κεκρύφαλος προσφέρουν τις ευνοϊκότερες συνθήκες για την ανάπτυξη των μικροοργανισμών και την πραγματοποίηση των μικροβιακών ζυμώσεων (χρόνος παραμονής των τροφών, θερμοκρασία, pH κλπ.).

Ενδεικτικά αναφέρεται ότι σε κάθε κυβικό εκατοστό (ml) περιεχομένου της μεγάλης κοιλίας υπάρχουν 16 - 40 δισεκατομμύρια μικρόβια και 200.000 μέχρι 2.000.000 πρωτόζωα. Ο ρόλος τον οποίο διαδραματίζουν οι παραπάνω μικροοργανισμοί στην πέψη των μηρυκαστικών συνίσταται στο γεγονός ότι χρησιμοποιούν για τις ανάγκες τους θρεπτικές ουσίες (κυτταρίνη) και αποβάλλουν τα προϊόντα του μεταβολισμού τους, τα οποία είναι πτητικά λιπαρά οξέα και αέρια. Στη συνέχεια τα μηρυκαστικά χρησιμοποιούν είτε τα προϊόντα του μεταβολισμού των μικροοργανισμών, κυρίως τα πτητικά λιπαρά οξέα (οξικό οξύ, προπιονικό οξύ και βουτυρικό οξύ), τα οποία αποτελούν σημαντική πηγή ενέργειας, είτε αυτούς τους ίδιους τους μικροοργανισμούς. Με τον τρόπο αυτό καθίσταται δυνατή η πέψη της κυτταρίνης, επί της οποίας δεν θα είχαν καμιά επίδραση τα πεπτικά ένζυμα.

Read more »